Czym jest Regresing?

Regresing niehipnotyczny to autorska metoda terapeutyczna, którą opracował Leszek Żądło w 1991 roku. Łączy ona techniki oddechowe z pracą nad świadomością, umożliwiając dotarcie do głęboko ukrytych wspomnień i emocji, które wpływają na nasze obecne życie.

Mimo upływu czasu i śmierci twórcy, metoda Regresingu nadal funkcjonuje w świadomości terapeutycznej, choć zainteresowanie nią systematycznie maleje.

Metoda hipnotyczna czy niehipnotyczna?

Regresing jest metodą dyrektywną, która świadomie unika klasycznych sugestii hipnotycznych. Definicja hipnozy w tej metodzie różni się jednak od standardowego rozumienia w psychologii. W ujęciu Regresingu hipnoza postrzegana jest jako stan całkowitej lub częściowej utraty świadomości, sklasyfikowany jako praktyka potencjalnie obciążająca, wprowadzająca do nieświadomości sugestie niepodlegające refleksji.

Warto zauważyć, że w środowisku naukowym nadal trwają dyskusje dotyczące istoty hipnozy. Współczesna hipnoza kliniczna, szeroko wykorzystywana w celach terapeutycznych, charakteryzuje się tym, że osoba poddana terapii pozostaje świadoma i pamięta przebieg sesji.

Jak nauczyć się regresingu?

Historycznie nauka regresingu odbywała się poprzez roczne warsztaty organizowane przez regreserów grupowych, w tym przez samego twórcę – Leszka Żądło. Po ukończeniu szkoły można było ubiegać się o licencję regresera.

Obecnie sytuacja wygląda inaczej. Oficjalne kursy i warsztaty rocznej szkoły Regresing nie są już prowadzone. Po śmierci Leszka Żądło wśród jego uczniów nastąpił rozłam, który doprowadził do tego, że niektórzy rozpoczęli własne szkolenia pod nowymi nazwami.

Gdzie znaleźć regresera?

Potencjalnych regreserów można próbować znaleźć za pośrednictwem kilku sprawdzonych kanałów. Pierwszym z nich są grupy tematyczne na Facebooku, które zrzeszają specjalistów i pasjonatów Regresingu.

Kolejnym źródłem informacji są listy regreserów, choć należy zachować ostrożność, ponieważ niektóre z nich nie były aktualizowane od ponad dekady.

Kluczowe jest, aby przy wyborze regresera kierować się nie tylko dostępnością, ale przede wszystkim jakością oferowanych usług. Zawsze warto dokładnie sprawdzić doświadczenie konkretnego specjalisty, zapoznać się z jego referencjami oraz, jeśli to możliwe, porozmawiać przed pierwszą sesją.

Oczywiście również oferuje sesje regresji niehipnotycznej według metodologii Leszka Żądło na które Cię również zaprasza.

Podstawowe założenia Regresingu

Regresing to metoda, która w sposób unikatowy podchodzi do pracy z ludzką psychiką. Jej fundamentalne założenie opiera się na przekonaniu, że większość naszych obecnych problemów emocjonalnych i behawioralnych ma swoje korzenie w przeszłych, często zapomnianych doświadczeniach, czasem korzenie problemów sięgają poprzednich wcieleń.

Kluczowym elementem Regresingu jest głębokie przekonanie, że nasza nieświadomość przechowuje ogromny zasób informacji o naszych traumach, lękach i niedopracowanych emocjonalnie sytuacjach. Metoda zakłada, że poprzez odpowiednie techniki można bezpiecznie dotrzeć do tych ukrytych warstw psychiki.

Cele regresingu

Cele regresingu polegają na osiągnięciu kilku kluczowych aspektów. Przede wszystkim metoda ta koncentruje się na identyfikacji źródeł aktualnych problemów życiowych, co umożliwia dokładne zrozumienie pierwotnych przyczyn trudności klienta. Kolejnym celem jest przepracowanie traumatycznych i trudnych doświadczeń, dzięki czemu osoba ma szansę oswoić bolesne wspomnienia i uzyskać ulgę emocjonalną. Regresing umożliwia również uwolnienie zablokowanych emocji, co przyczynia się do przywrócenia równowagi. Ostatecznie, dzięki pracy nad głębokimi przyczynami problemów, możliwa jest zmiana destrukcyjnych wzorców zachowań, co sprzyja lepszemu funkcjonowaniu w codziennym życiu.

Jak wygląda sesja regresingu?

Sesja regresingu rozpoczyna się od wstępnej rozmowy, podczas której omawiany jest z klientem cel spotkania oraz tworzy atmosferę zaufania i bezpieczeństwa. Pacjent zostaje poproszony o zajęcie wygodnej pozycji – zwykle leżąc z podkulonymi nogami, rzadziej siedząc – a w tle może być odtwarzana spokojna muzyka, co dodatkowo pomaga w odprężeniu.

Następnie terapeuta wprowadza pacjenta w stan głębokiego relaksu, stosując techniki oddechowe, wizualizacyjne oraz medytacyjne.

Sama sesja rozpoczyna się od zastosowanie sugestii detektywnej, rozpoczęcia sesji i wejście w stan regresywny.

Proces cofania się do wcześniejszych doświadczeń niekiedy może być płyny bez potrzeby stosowania tzw. odliczania.

Podczas tej fazy klient, pozostając w pełni świadomy, zaczyna eksplorować wspomnienia, które mogą kryć źródła obecnych problemów psychologicznych. Terapeuta towarzyszy pacjentowi, zadając pytania pomocnicze – wobec tego co się pojawia. Starając się unikać sugestii i wspierając proces przypominania sobie emocji oraz wydarzeń z przeszłości, ale nigdy nie narzucając własnych interpretacji. Dzięki temu klient ma szansę na samodzielne odnalezienie przyczyn swoich trudności oraz na przepracowanie traumatycznych doświadczeń, co często prowadzi do uwolnienia zablokowanych emocji.

Na zakończenie sesji terapeuta stopniowo pomaga klientowi powrócić do pełnej świadomości, omawiając razem z nim przebieg sesji oraz wnioski płynące z głębokiej eksploracji wspomnień. Proces ten nie tylko pozwala na lepsze zrozumienie źródeł problemów, ale również umożliwia wprowadzenie zmian w destrukcyjnych wzorcach zachowań, co przekłada się na poprawę funkcjonowania emocjonalnego i życiowego.

Potencjalne korzyści i zastosowania

Metoda regresingu może być pomocna w wielu sytuacjach życiowych, zwłaszcza gdy osoba zmaga się z trudnościami emocjonalnymi, problemami w relacjach międzyludzkich lub doświadcza długotrwałego stresu. Dzięki głębokiej eksploracji przeszłych doświadczeń, regresing umożliwia uzyskanie wglądu w przyczyny aktualnych problemów, co może przynieść ulgę i poprawę jakości życia.

Regresing znajduje zastosowanie przy przepracowywaniu różnorodnych problemów, takich jak zaburzenia emocjonalne, niskie poczucie własnej wartości, przewlekły lęk czy depresja. Metoda ta może również wspierać osoby borykające się z traumatycznymi przeżyciami, umożliwiając im rozpoznanie i przetworzenie bolesnych wspomnień, co często prowadzi do zmiany destrukcyjnych wzorców zachowań.

Należy jednak pamiętać, że regresing nie jest metodą uniwersalną. Przeciwwskazania do stosowania tej metody obejmują między innymi osoby znajdujące się w ostrym kryzysie psychicznym, pacjentów z ciężkimi zaburzeniami psychotycznymi oraz osoby z poważnymi problemami związanymi z równowagą emocjonalną, dla których intensywniejsza interwencja terapeutyczna może być konieczna. Dodatkowo, regresing nie jest zalecany dla osób w stanie uzależnienia lub pod wpływem substancji psychoaktywnych, ponieważ tego rodzaju stany mogą zaburzać przebieg sesji terapeutycznej.

Co robić po sesji regresingu?

Po sesji regresingu warto dać sobie czas na odpoczynek i refleksję. Należy zadbać o spokojną regenerację – może to być krótki spacer, relaks przy ulubionej muzyce lub chwila medytacji. Dobrą praktyką jest także zapisywanie myśli i odczuć w dzienniku, co może pomóc w dalszym przetwarzaniu doświadczeń. Jeśli pojawią się intensywne emocje lub trudności w ich zintegrowaniu, warto skonsultować się z terapeutą, który prowadził sesję, lub innym specjalistą. Kluczowe jest, aby po sesji zadbać zarówno o swoje ciało, jak i umysł, zapewniając sobie zdrowy sen, zrównoważoną dietę i odpowiedni poziom relaksu.

W dłuższej perspektywie regresing kładzie duży nacisk na samodzielności w zadbaniu o siebie, zalecane są praktyki medytacyjne, afirmacje w temacie, czasem regreser proponuje takie. Niektórzy stosują modlitwę.

Podsumowanie

Regresing jest złożoną metodą terapeutyczną, która oferuje wyjątkowe narzędzie do pracy nad własną psychiką. Opracowana przez Leszka Żądło metoda wymaga indywidualnego podejścia, świadomości i zaangażowania pacjenta. Choć budzi pewne kontrowersje i nie jest powszechnie stosowana, dla wielu osób stanowi skuteczną drogę do zrozumienia siebie, przepracowania trudnych doświadczeń i osiągnięcia wewnętrznej harmonii.

Każda sesja regresingu jest wyjątkowa, a jej efekty zależą od otwartości, gotowości i zaangażowania osoby poddającej się terapii. Warto pamiętać, że nie jest to uniwersalne rozwiązanie, ale może stanowić cenną alternatywę lub uzupełnienie tradycyjnych form terapii.

Uwaga: Artykuł ma charakter informacyjny i nie zastępuje profesjonalnej konsultacji medycznej lub psychologicznej.